,,
Mijn Burn-out Verhaal: Van Duistere Periode naar Herstel
Het begon dit jaar, 2025, toen ik ineens uitviel door een burn-out. Ik had niet eens door hoe ernstig het was totdat ik besefte wat er daadwerkelijk gebeurde. Het was een lang proces, maar mijn ervaring is één van te lang doorzetten, geen grenzen stellen, en geen steun krijgen van mijn werkgever. Dit is mijn verhaal.
De Druk Begon Langzaam op te Bouwen
Gedurende minimaal anderhalf jaar werkte ik onder extreme druk door onderbezetting. Mijn taken werden steeds meer, en ik nam steeds meer verantwoordelijkheden op me. Het begon met het noodgedwongen aannemen van taken buiten mijn functie, omdat er simpelweg niemand anders was om ze te doen. Elke keer dat ik aangaf dat het niet vol te houden was, werd er door de directie geen actie ondernomen. Dit leidde niet alleen tot een steeds grotere werkdruk, maar ook tot veel onzekerheid en stress.
De situatie binnen het bedrijf was verontrustend, vooral op mijn afdeling waar ik verantwoordelijk voor was. Het personeelsverloop was hoog, wat voor veel onrust zorgde. De directie bemoeide zich voortdurend met mijn afdeling, maar in plaats van te helpen, creëerden zij extra chaos. Er werd onduidelijk gecommuniceerd, en steeds meer druk werd op mij gelegd, terwijl er geen stappen werden gezet om de werkdruk te verlichten.
Het Punt waarop Ik de Controle Verloor
Toen ik met vrienden op wintersport was, gaf ik aan dat ik me niet gelukkig voelde en dacht dat het misschien tijd werd om ander werk te zoeken. Het was een voorbode van wat zou komen, maar had ik maar toen de knoop doorgehakt.
Na mijn vakantie begon alles steeds slechter te gaan. Mijn fysieke klachten namen toe – nekpijn, rugpijn, hoofdpijn, duizeligheid, slapeloosheid, vermoeidheid en darmklachten. Maar wat erger was, was dat mijn geestelijke gezondheid steeds verder afgleed. Ik begon dingen te vergeten, had moeite om me te concentreren en had geen idee hoe ik mijn prioriteiten moest stellen.
Mijn werkgever zag het wel, maar plaatste het op mijn zogenaamde ‘disfunctioneren’. Dit maakte de situatie alleen maar erger, aangezien ik constant werd geconfronteerd met mijn ‘onvoldoende prestaties’, terwijl het eigenlijk de symptomen van mijn burn-out waren die steeds erger werden.
De Culminatie: Alles werd Zwart
Wat er toen gebeurde was een ongekende combinatie van stress, lichamelijke klachten en een gevoel van machteloosheid. Toen een gesprek met mijn werkgever, waarin ik mijn zorgen deelde, slechts leidde tot verdere vernedering, brak er iets in mij. Ze gaven me geen tijd om te herstellen, maar drongen aan op een traag herstelplan en deden alsof alles in orde zou komen als ik maar snel weer aan het werk zou gaan.
De situatie werd nog erger toen familieomstandigheden, waaronder een overlijden, zich voordeden. Ondanks alles ging ik door, gedreven door de angst om mijn baan te verliezen. Maar uiteindelijk ging ik echt stuk. Het gesprek dat ik had met mijn werkgever, waarin ik gedwongen werd te tekenen voor een lage functie, was de druppel. Ik was gebroken. Alles werd zwart.
Het Moment van Ziekmelding en Het Begin van Herstel
Het moment waarop ik eindelijk ziekmeldde was het keerpunt. Mijn huisarts stelde onmiddellijk de diagnose ‘ernstig overspannen/burn-out’ en adviseerde direct rust. Ondanks mijn volledige instorting, was mijn werkgever allesbehalve behulpzaam. Ze probeerden zelfs te ontkennen dat ik ziek was en drongen erop aan dat ik alsnog naar kantoor moest komen.
Dat was het moment waarop ik juridische stappen ondernam. Mijn arbeidsjurist ging de situatie voor me behartigen, en uiteindelijk werd ik officieel ziekgemeld. Maar zelfs toen bleef mijn werkgever zich verzetten en wilde niet eens de aanbevolen rustperiode van de bedrijfsarts respecteren.
De Ongehoorzaamheid van de Werkgever
Het werd steeds duidelijker dat mijn werkgever totaal geen begrip had voor mijn situatie. Ze gaven geen gehoor aan de diagnose van de arts, en keer op keer drongen ze aan op kortere rustperioden, ondanks de duidelijke waarschuwingen van de arts. Uiteindelijk had ik geen keuze dan om het contact met hen te laten lopen via mijn arbeidsjurist, omdat ik fysiek en mentaal niet meer in staat was om zelf met hen te communiceren.
Mijn werkgever bleef de situatie ontkennen en probeerde zelfs nog te suggereren dat ik andere taken moest verrichten, terwijl ik duidelijk aangaf dat ik de rust moest nemen die mijn gezondheid vereiste.
Het Pad naar Herstel: Zelf de Regie Terugnemen
Ondanks de tegenwerking van mijn werkgever, begon ik langzaam weer de regie over mijn eigen leven te nemen. Ik begon met sporten, wandelen en fietsen. Mijn slaap verbeterde, mijn fysieke gezondheid begon op te krabbelen, en mentaal voelde ik me steeds sterker worden. Het voelde als een transitie, niet alleen van fysiek herstel, maar ook van een nieuwe levensfase.
Door deze zelfzorg ontdekte ik dat ik niet afhankelijk hoefde te zijn van een werkgever die me niet begreep. Ik leerde weer voor mezelf te zorgen en besloot mijn gezondheid en welzijn voorop te stellen. Ik wil mijn werk en mijn leven anders inrichten, met meer flexibiliteit en beter passend bij mijn persoonlijke behoeften.
Patronen Doorbreken: Een Stap Vooruit
Een belangrijk moment in mijn herstel was het lezen van het boek Patronen Doorbreken, dat me werd aangeraden tijdens mijn GGZ-sessies. Dit boek leerde me veel over mijn patronen in het verleden en hoe die deels mijn burn-out hadden veroorzaakt. Het gaf me inzicht in wat er mis ging, en hoe ik nu anders met mijn werk en stress om kan gaan. Dit bracht me op het idee om mijn eigen ervaring te delen om anderen te helpen.
Het Hulpaanbod: Camp-Burnout
Tijdens mijn herstel stuitte ik op Camp-Burnout, een online programma dat me ontzettend veel heeft geholpen. De cursus, die je kan beschouwen als een soort therapie, legt uit hoe een burn-out ontstaat, hoe je het kunt herkennen, en vooral hoe je het kunt overwinnen. Het was voor mij een belangrijke stap in het herstelproces, en ik kan het van harte aanbevelen aan anderen die door een soortgelijke periode heen gaan.
Conclusie: Een Nieuwe Weg Inslagen
Na alles wat ik heb doorgemaakt, ben ik nu bezig met het creëren van een nieuwe toekomst. Ik ben mijn gezondheid en welzijn meer gaan waarderen, ben mijn patronen gaan doorbreken en zoek nu naar werk dat beter bij mij past. Deze periode heeft mij geleerd om voor mezelf te zorgen, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Ik ben nog niet helemaal waar ik wil zijn, maar ik ben vastbesloten om niet terug te keren naar de situatie die me in deze burn-out heeft gebracht.
Mijn ervaring heeft me doen besluiten deze blog te starten en mijn verhaal te delen. Ik hoop dat het anderen helpt om eerder in te grijpen als ze zich in een soortgelijke situatie bevinden. Voor iedereen die worstelt met burn-outklachten, weet dat herstel mogelijk is – het begint met het nemen van de juiste stappen, en soms is dat het moeilijkste.
Ik zal mijn verhaal blijven updaten naarmate ik verder herstel en nieuwe stappen zet.